I. швара́ ср. тж. шва
1.
1) мест. личн. полн. ф. 2 л. мн. ч. вы;
швара швышпанхауа?как вы работаете?
швзачIвыйа швара?кто вы?
швара агIвна швгьаъамызтIвас не было дома
швара хшы швызгIаргтIвам привезли молоко
хIара швпныла хIнайуаштIмы придём к вам
хIара швара швыгIбатIмы видели вас
анхара швара йшвчпатIработа сделана вами
айззара апны швара йшвыквчважватIна собрании говорили о вас
швара йшышвтахъу апштапо-вашему, согласно вашему желанию