I. лара́ ср. тж. ла I
1.
1) мест. личн. полн. ф. 3. л. ед. ч. класса женщин она;
лара дапхьитIона учится
лара дгьаъамызтIеё не было
лара дгьызгIвадамей нездоровится
лара лпныу неё; к ней
зымгIва лара йылпшуанвсе смотрели на неё
сара ауи лыхъазла йгIасархIвуанмне про неё рассказывали
сара лара дгIасгвалашватIя вспомнил о ней